نامه عمر به یزدگرد سوم:

بسم الله الرحمن الرحیم

از : عمربن الخطاب خليفه مسلمين
به: يزدگرد سوم شاه فارسی

من آينده خوبی برای تو و ملتت نمی بينم ، مگر اينکه پيشنهاد من را قبول کرده و بيعت نمايی .

زمانی سرزمين تو بر نيمی از جهان شناخته شده حکومت می کرد ليکن اکنون چگونه افول کرده ؟ ارتش تو در تمام جبهه ها شکست خورده و ملت تو محکوم به فناست . من راهی را برای نجات به تو پيشنهاد می کنم .شروع کن به عبادت خدای يگانه ، يک خدای واحد، تنها خدايی که خالق همه چيز در جهان است ما پيغام او را برای تو و جهان می آوريم به ملتت فرمان ده که آتش پرستی را که کذب می باشد ، متوقف کنند و به ما بپيوندند ، برای پيوستن به حقيقت.

الله خدای حقيقی را بپرستيد .... 

آیا میدانستید که گاهی به هم می رسیم و می گوییم 120 سال زنده باشی یعنی چه و از کجا آمده؟ برای چه نمی گوییم 150 یا 100 سال یا ... در ایران و در زمان ماقبل هجوم اعراب به ایران سال کبیسه را به این صورت محاسبه می کردند که به جای اینکه هر 4 سال یکروز اضافه کنند )که البته اضافه هم می کردند (هر 120 سال یک ماه را جشن می گرفتند و کل ایران این جشن برپا بود و برای این که بعضی ها ممکن بود یکبار این جشن را ببینند و عمرشان جواب نمی داد تا این جشن ها را دوباره ببینند به همین دلیل دیدن این جشن را به عنوان بزرگترین آرزو برای یکدیگر خواستار بودند و هر کسی برای طرف مقابل آرزو می کرد تا آنقدر زنده باشی که این جشن باشکوه را ببینی و این به صورت یک تعارف و سنتی بی نهایت زیبا درآمد. که وقتی به هم می رسیدند بگویند 120 سال زنده باشی .

حکایت در ادامه مطلب لطفا کلیک کنید...
 

دکتر علی شریعتی در سال 1312 در روستای مزینان از حوالی شهرستان سبزوار متولد شد. اجداد او همه از عالمان دین بوده اند.... پدر پدر بزرگ علی، ملاقربانعلی، معروف به آخوند حکیم، مردی فیلسوف و فقیه بود که در مدارس قدیم بخارا و مشهد و سبزوار تحصیل کرده و از شاگردان برگزیده حکیم اسرار (حاج ملاهادی سبزواری) محسوب می شد. پدرش استاد محمد تقی شریعتی (موسس کانون حقایق اسلامی که هدف آن «تجدید حیات اسلام و مسلمین» بود) و مادرش زهرا امینی زنی روستایی متواضع و حساس بود .... علی حساسیتهای لطیف انسانی و اقتدار روحی و صلاحیت عقیده اش را از مادرش به ودیعه گرفته بود.....  

همانطور که در زمستان مجاورت در گرمای شعله های آتش پسندیده است ، گرمای تابستان نیز نسیم خنک آب رودخانه ها ، چشمه ساران یا قناتها را طلب میکند و چه زیبا در فرهنگ ایران باستان ، جشنهایی چون جشن سده و چهارشنبه سوری را که درسرمای فصل زمستان بوده با مهیا نمودن آتش بر پا نموده و در جشنی چون جشن تیرگان (آبریزان ) که در اوج گرمای  تابستان بوده با حاضرشدن درساحل دریاها و مجاورت رودخانه ها یا قناتها ، با ریختن آب بر روی یکدیگر به شادی می پرداخته اند.

جشن تیرگان یا آبریزان جشنی بوده که از گذشته های دور در تیر روز از تیرماه برگزار می شده است. بر اساس سالنمای ایران باستان ، این جشن در سیزدهم تیرماه برگزار می شده اما بعلت 31 روزه شدن 6 ماه آغازین سال در تقویم جلالی ،این جشن در سالنمای کنونی ایران 3 روز جلو آمده و در دهم تیرماه برگزار می گردد.

در خصوص فلسفه این جشن دو نظریه وجو دارد که یک نظریه رنگ و بوی تاریخی و دیگری ریشه در داستان اسطوره ایثار و فداکاری ایران باستان ( آرش کمانگیر) دارد.

بر اساس نظریه اول گفته می شود که در زمان پادشاهی فیروز (جد انوشیروان ساسانی) ،  چند سال در ایران قحطی و خشکسالی بود که شاه و مردم در این روز به دعای باران برخواسته و باران آمده است و در نتیجه مردم به شادی پرداخته و بر یکدیگر آب پاشیدند .

در نظریه دیگر که این جشن را به داستان اسطوره ی ایثار و فداکاری ایران باستان مربوط دانسته گفته می شود که تیرگان (آبریزان) روزی است که آرش تیرش را برای مشخص شدن مرز ایران و توران پرتاب کرد . در زمان پادشاهی منوچهر ،‌خاک زیادی از ایران توسط تورانیان اشغال و جنگ سختی بین این دو کشور درگرفته بود که مدتها به طول انجامید و در نهایت هر دو طرف تصمیم به صلح مینمایند . قرار صلح بر این می شود که مرز ایران و توران توسط یک تیر مشخص گردد. مسئولیت پرتاب تیر را بر عهده آرش مینهند . آرش بر فراز کوه دماوند رفته و با تمام نیرو و حس وطن پرستی تیری را رها میکند و پس از پرتاب تیر جان می سپارد . این تیر هزاران کیلومتر را پیموده و در کنار رود جیحون بر روی درختی فرود می آید و آنجا مرز ایران و توران میگردد.با توجه به اینکه این پیروزی در یکی از گرمترین روزهای سال اتفاق افتاده ،مردم ایران با پاشیدن آب بر روی یکدیگر به شادی پرداخته و این روز را جشن می گیرند.

با وجود اینکه این همه دلیل (یا حتی اگر بگوییم بهانه ) برای شاد بودن داریم چرا شاد زندگی نمی کنیم !؟